Rose: “Ik wil vrouwen meegeven dat sport gewoon heel leuk is om te doen”

Een racefiets, een baanfiets, een mountainbike, een triatlonpak, een zwempak, verschillende soorten hardloopschoenen, een supboard: ze behoren allemaal tot de sportuitrusting die Rose in huis heeft. “En ik heb ook nog een pasje van de sportschool, waar ik vooral krachttraining doe”, vertelt ze. “De ene keer ga ik een halfuurtje hardlopen, de andere keer een paar uur fietsen. Als het regent train ik in de sportschool en als ik helemaal geen zin heb om de deur uit te gaan, dan doe ik thuis wat.”

Elk jaar een sportief doel

Bijna elk jaar bedenkt Rose een mooi sportief doel voor zichzelf. Vorig jaar was dat goed leren sprinten, nu wil ze graag beter worden in openwaterzwemmen. “Vorig jaar heb ik al een paar keer een paar kilometer gezwommen, maar nu pak ik het serieuzer aan. Aan het eind van de zomer ga ik ook een techniekcursus doen. Dat is mijn sportieve missie van dit jaar. Als ik genoeg talent had gehad, dan had ik wel één sport vol gedaan. Maar ik ben inmiddels veertig jaar. Sprinten bijvoorbeeld vind ik heel leuk, maar mijn lijf vangt de klappen niet zo lekker meer op. Omdat ik weet dat ik niet het talent heb om de allerbeste te zijn of om uit te blinken in mijn leeftijdscategorie, blijf ik lekker sporthoppen.”

Gevoel van vrijheid

Waarom trekt het openwaterzwemmen haar eigenlijk zo? “Ik vind het spannend en ook wel confronterend. Zwemmen in open water geeft een gevoel van vrijheid. Er zijn geen strepen en banen zoals in het zwembad, je hebt geen referentie hoe ver je al bent, je ligt gewoon midden in de plas. Dat vind ik wel gaaf. Ik heb een paar zwemmers en triatleten in mijn vriendenkring die tijdens hun vakantie zo even een stuk open water over zwemmen, ik benijd ze daarin. Dat wil ik ook kunnen.”

Serieus

Als Rose een doel heeft, dan werkt ze daar serieus aan. Dat was ook zo bij haar vorige sportdoel: het sprinten. “Ik deed twee keer per week gerichte sprinttraining en ging daarnaast regelmatig lekker hardlopen en deed balans- en krachtoefeningen. Maar ik houd ook veel van mijn werk en van tijd doorbrengen met mijn familie en vrienden. Daar ga ik sport niet tussen zetten. Ik houd ervan om het serieus te benaderen, maar wel op mijn eigen niveau.”

Heel anders

Enkele jaren geleden richtte Rose het online platform Stoere Vrouwen Sporten op. “Als journaliste schreef ik regelmatig voor bladen over sport, zoals Runnersworld en Fiets Magazine, en voor bonden zoals de KNWU. Dat was heel leuk, maar als ik keek naar het aanbod voor vrouwen, dan kwam ik al gauw bij Women’s Health uit. Andere sportbladen zijn geslachtsneutraal, wat eigenlijk betekent dat ze mannelijk geschreven zijn. En in principe is hardlopen en fietsen voor vrouwen hetzelfde als voor mannen: zij hebben ook tegenwind en vinden het ook tof om te doen. Maar het is ook heel anders.”

Plezier

Vrouwen gaan bijvoorbeeld wat minder hard dan mannen en ze benaderen sport ook anders. “Als ik naar mezelf kijk en naar mijn sportende vriendinnen, onder andere triatleten en wielrensters, dan willen wij gewoon beter worden of plezier hebben. We hebben niks met al dat mannelijke geneuzel over tandwielen. Met Stoere Vrouwen Sporten willen we aan meisjes en vrouwen meegeven dat het gewoon heel leuk is om te sporten.”

Trainingskampen voor gewone sporters

Stoere Vrouwen Sporten is meer dan alleen een website met inspirerende artikelen. “We organiseren ook hele toffe dingen”, vertelt Rose. “Vorig jaar bijvoorbeeld Trainer on Tour, waarbij ik door heel Nederland ging om lesjes hardlooptraining te geven. Dit jaar organiseren we heel gave trainingskampen voor gewone sporters, voor fietsers en voor hardlopers. Daarvoor gaan we naar de bossen in het oosten van het land. Net als bij professionele trainingskampen slapen de deelneemsters bij elkaar op de kamer en doen we verschillende soorten training, zoals duurtraining en techniektraining. Er gaat ook een masseur mee. Vaak kenden de deelneemsters elkaar aan het begin van het weekend nog niet en zijn ze aan het eind vriendinnen door alle uitdagingen die ze samen hebben doorstaan.”

Trots

Naast een sporthopper is Rose naar eigen zeggen ook een ‘middenveldsporter’, zo vertelt ze als haar wordt gevraagd waar ze het meest trots op is. “Ik heb geen enorme prestaties op mijn erelijst staan. “Ik kan de Alpe d’Huez opklimmen, maar dan wel in een tijd waarin heel veel anderen dat ook kunnen. Ik denk dat ik het meest trots ben op mijn benadering van sport. Ik ben overtraind geweest, sindsdien ben ik sport completer gaan benaderen. Ik wil het maximale uit mezelf halen zonder mezelf in de weg te zitten. Ik heb inmiddels aardig uitgevogeld hoe ik dat kan doen. Ik denk dat ik er ook wel trots op mag zijn dat ik kan accepteren dat ik een middenmoter ben. Daardoor kan ik redelijk vrij meedoen aan een hardloopwedstrijd, zonder dat ik me druk hoef te maken omdat ik beslist een bepaalde tijd wil lopen.”

Foto: Privéfoto

Publicatiedatum: 17-02-2018