Michelle: “Karate is zo leuk omdat je continu blijft leren”

“Karate is voor mij een geweldige sport. Ik voel me er helemaal in thuis”, vertelt Michelle. “Er is niets dat je niet kan leren en voor mij is het de manier om energie kwijt te kunnen en gewoon even lekker te kunnen knallen. En al geeft het een enorme kick, het geeft je ook rust.”

Popelen om te beginnen

Als zesjarig meisje zag Michelle haar drie grote zussen al aan karate doen. Eén ding wist ze toen al zeker: dat wilde zij ook. “Het leek me zo leuk! Dus ik besloot te stoppen met turnen en stond te popelen om karate te gaan doen. Dat doe ik nu al elf jaar. En het is niet alleen bij karate beoefenen gebleven. Ik help sinds mijn twaalfde heel regelmatig op toernooien en sinds een jaar of drie, vier kom ik uit als tafelmedewerker: ik houd dan door middel van sportdata alle scores en straffen van de partij bij. Ook ben ik al bijna twee jaar scheidsrechter.”

Op de foto: Michelle Mertens als tafelmedewerker tijdens het NK in Apeldoorn

Karategezin

Michelle komt uit een echt karategezin. “Mijn moeder Desiree is van mening dat meisjes zichzelf moeten kunnen beschermen”, vertelt ze. “Mijn oudste zus Danielle ging een keertje met de buurmeisjes mee naar de training en begon na deze geweldige ervaring zelf met karate. Toen mijn twee andere zussen, Joyce en Simone, eenmaal 12 waren, zijn zij ook begonnen. Mijn tweelingbroertje Patrick en ik begonnen met 6 jaar al als kleine witte banders. We zeurden allemaal onze vader, Eric, aan het hoofd om ook aan karate te gaan doen. En uiteindelijk gaf hij toe en begon er ook aan.”

Niet te stoppen

“Zelf was ik zo fanatiek dat ik direct voor de zwarte band ging trainen toen ik er met 14 jaar examen voor mocht doen. Niemand kon mij stoppen om elf uur per week te trainen voor mijn eerste dan. Ik was de eerste die op 14-jarige leeftijd slaagde voor mijn eerste dan. Toen kwam het moeilijke: je moet 17 zijn voor je tweede dan. Maar na drie jaar alles verbeteren en nog meer leren, ben ik direct het eerste examen na mijn verjaardag opgegaan en geslaagd voor mijn tweede dan.”

Bij alle toernooien aanwezig

“Jarenlang trainde ik zo’n zes uur per week. Van mijn zevende tot mijn vijftiende heb ik actief deelgenomen aan wedstrijden, maar door een blessure kan dat niet meer. Ik train nu wat minder, maar er zijn niet heel veel toernooien waar men mij niet als scheidsrechter of als medewerker aanwezig ziet!”

Groeien

“Wat karate zo leuk maakt, is dat het een continu proces van leren is. Je groeit zowel fysiek als mentaal. Je leert respect en discipline en het is uitstekend voor je balans, kracht, snelheid, inzicht en zelfbescherming. Het heeft een enorm goede werking op je zelfvertrouwen en je leert er ook nog met verlies en winst om te gaan.”

Op de foto: Michelle tijdens een Jeugdolympiade in Bergama, Turkije

Respect op één

“Door karate leer je zo veel mensen kennen. Wanneer je respect hebt voor de ander, ongeacht wie het is en ongeacht welke taak ze uitvoeren of welke band ze hebben, dan ben je gegroeid als persoon. En respect, dat krijgen wij bij karate geleerd vanaf dag één. Niemand zet zichzelf boven de ander. Bescheidenheid brengt je zo veel verder dan eigendunk. Iedereen leert van elkaar, ongeacht leeftijd of niveau.”

Vriendschappen

“Het karate heeft mij zo veel gebracht. Geweldige herinneringen en mensen, vriendschappen die al jaren oud zijn en nog jaren zullen duren. Deze vriendschappen zijn verspreid over allemaal verschillende karatescholen in heel Nederland. Maar daar stopt het niet; door het karate heb ik mensen van over de hele wereld leren kennen. De sport zelf is geweldig en heerlijk om te doen, maar het respect en de vriendschappen zijn voor mij net zo goed dingen die karate het mooist en geweldigst maken!”

Zo veel te leren

“In plaats van de standaardmening dat we te dik worden of te lui, vind ik dat je moet sporten omdat het gewoon superleuk is! Ja, het is gezond en houdt ons in vorm, maar wat is er nu leuker dan een passie te vinden die je met een enorme groep mensen kan delen, vriendschappen te sluiten die jaren standhouden en jezelf mentaal en fysiek te ontwikkelen. Je moet niet bang zijn dat je het niet kan of voor schut staat. Elf jaar geleden kon ik ook echt niks van karate en nu is het mijn passie, heb ik vanaf mijn witte band doorgevochten en geleerd. En na elf jaar is er nog steeds zo veel om te leren en te perfectioneren. Leren is mooi, vooral in een sport, dus wees nooit bang om ergens aan te beginnen. Wie weet hoe goed je ooit zal zijn.”

Op de headerfoto: Michelle in actie tijdens een wedstrijd in Bochum, Duitsland

Publicatiedatum: 17-02-2016